​Marcel Arras geboren te Lier in de Mechelstraat 9 nu Florent Van Cauwenbergstraat te midden van WOI in april 1916. Zijn ouders hebben een 
kapperszaak.

Marcel was een sportieve jongen, die graag voetbalde op straat. Hij ging naar het strenge SintGummaruscollege, aan de vismarkt. Toen hij twaalf 
jaar was, moest hij zijn ‘opvoeding’ vervolmaken in een pensionaat in Wallonië: om Frans te leren. Hij was 16 jaar toen hij mee begon te werken in het kapsalon van zijn ouders. ‘s Avonds volgde hij in Antwerpen avondschool, zodat hij de nieuwste kapperstechnieken kon aanleren. Hij leerde er ook pruiken maken.
Samen met zijn kameraden ging hij op zijn vrije dagen zwemmen in de Nete.

In 1936 trad hij in dienst. Hij had geluk dat hij zijn diensttijd kon doorbrengen in de kazerne in Lier in de Dungelhoe. Hij bleef bij het leger tot 1939 toen hij ook al gemobiliseerd werd. Bij het uitbreken van WOII werd Marcel onder de wapens geroepen. Hij zat bij de 2de Artillerie Lier 11e 
brigade en had het bevel over 8 man met een Ob 105 GP howitzer. Zijn liefde voor het vaderland is onstaan door de oorlog.

Krijgsgevangen, verzet, Witte Brigade, sluikblad ‘Recht & Vrijheid’, ... Waarom kapel H.Rita? Folteringen door een Lierenaar? Bij deze rondleiding kom je hier meer over te weten? Van de hel naar het paradijs!

Met een korte plechtigheid vierde Recht&Vrijheid op 8 mei 2024 de waarden van vrijheid en verzet.

Het nieuwsblad schreef erover...

Met een korte plechtigheid vierde Recht&Vrijheid op 8 mei 2024 de waarden van vrijheid en verzet.
 
Op 7 mei 1945 om 2.41uur werd de akte van de Duitse overgave ondertekend in Reims. De gevechten moesten op 8 mei om 3.01 uur gestaakt worden. Het nieuws werd officieel bekend gemaakt op 8 mei om 15 uur.
 
Nazi-Duitsland gaf zich over en er kwam een einde aan de Tweede Wereldoorlog in Europa. Die terugkeer naar vrede en vrijheid betekende het einde van een lange donkere periode van onderdrukking en leed onder het juk van de nazi’s. Heel de bezettingsperiode lang moesten de inwoners van de bezette landen de meest gruwelijke uitwassen van de dictatuur en de tirannie ondergaan. Deze verwoestende oorlog eiste tussen de 70 en 85 miljoen levens en was het directe gevolg van een moorddadige, racistische en genocidale ideologie. Maar gedurende de oorlog kwamen overal in Europa ook moedige burgers in verzet tegen die ideologie. Ze drukten en verdeelden verzetsbladen, bijvoorbeeld, en vernietigden Duits materieel, op gevaar van hun eigen leven. Bijna 80 jaar later vormen ze een lichtend voorbeeld voor al wie als hen de vrijheid hoog in het vaandel voert.
 
Wanneer de vrijheid in gevaar komt, is verzet belangrijk. Die les hebben ontelbare verzetsmensen uit de tweede wereldoorlog ons geleerd. Ook nu komen wereldwijd mensen op tegen ideologieën, machthebbers en oorlogsvoerders die burgers de vrijheid ontzeggen. Verzetsmensen van gisteren en vandaag, aan hén hebben wij allemaal onze persoonlijke vrijheid te danken. 
 
Maar bovenal: we moeten ons laten horen. Hier, in België kunnen we nog altijd vrijuit spreken.  Je moeten daar gebruik van maken voor het te laat is.
 
Ik verwijs je graag naar een uitspraak van de Duitse theoloog en predikant Martin Niemöller, die het verblijf in de concentratiekampen overleefde:
 
Toen de nazi's de communisten arresteerden, heb ik gezwegen;
ik was immers geen communist.
Toen ze de sociaaldemocraten gevangenzetten, heb ik gezwegen;
ik was immers geen sociaaldemocraat.
Toen ze de vakbondsleden kwamen halen, heb ik niet geprotesteerd;
ik was immers geen vakbondslid.
Toen ze de Joden opsloten, heb ik niet geprotesteerd;
ik was immers geen Jood.
Toen ze mij kwamen halen
was er niemand meer, die nog protesteren kon.
 
Deze oorlog ligt steeds verder achter ons en velen die hem gevoerd en meegemaakt hebben, zijn er niet meer. Niettemin blijft het cruciaal om de herinnering aan ons verleden levend te houden zodat we kunnen bouwen aan een betere toekomst en een betere wereld.
 
Als eerbetoon legden de aanwezigen allemaal een roosje neer.