8 mei, dag van de Vrijheid, V-day!

Met een korte plechtigheid vierde Recht&Vrijheid op 8 mei 2024 de waarden van vrijheid en verzet.
 
Op 7 mei 1945 om 2.41uur werd de akte van de Duitse overgave ondertekend in Reims. De gevechten moesten op 8 mei om 3.01 uur gestaakt worden. Het nieuws werd officieel bekend gemaakt op 8 mei om 15 uur.
 
Nazi-Duitsland gaf zich over en er kwam een einde aan de Tweede Wereldoorlog in Europa. Die terugkeer naar vrede en vrijheid betekende het einde van een lange donkere periode van onderdrukking en leed onder het juk van de nazi’s. Heel de bezettingsperiode lang moesten de inwoners van de bezette landen de meest gruwelijke uitwassen van de dictatuur en de tirannie ondergaan. Deze verwoestende oorlog eiste tussen de 70 en 85 miljoen levens en was het directe gevolg van een moorddadige, racistische en genocidale ideologie. Maar gedurende de oorlog kwamen overal in Europa ook moedige burgers in verzet tegen die ideologie. Ze drukten en verdeelden verzetsbladen, bijvoorbeeld, en vernietigden Duits materieel, op gevaar van hun eigen leven. Bijna 80 jaar later vormen ze een lichtend voorbeeld voor al wie als hen de vrijheid hoog in het vaandel voert.
 
Wanneer de vrijheid in gevaar komt, is verzet belangrijk. Die les hebben ontelbare verzetsmensen uit de tweede wereldoorlog ons geleerd. Ook nu komen wereldwijd mensen op tegen ideologieën, machthebbers en oorlogsvoerders die burgers de vrijheid ontzeggen. Verzetsmensen van gisteren en vandaag, aan hén hebben wij allemaal onze persoonlijke vrijheid te danken. 
 
Maar bovenal: we moeten ons laten horen. Hier, in België kunnen we nog altijd vrijuit spreken.  Je moeten daar gebruik van maken voor het te laat is.
 
Ik verwijs je graag naar een uitspraak van de Duitse theoloog en predikant Martin Niemöller, die het verblijf in de concentratiekampen overleefde:
 
Toen de nazi's de communisten arresteerden, heb ik gezwegen;
ik was immers geen communist.
Toen ze de sociaaldemocraten gevangenzetten, heb ik gezwegen;
ik was immers geen sociaaldemocraat.
Toen ze de vakbondsleden kwamen halen, heb ik niet geprotesteerd;
ik was immers geen vakbondslid.
Toen ze de Joden opsloten, heb ik niet geprotesteerd;
ik was immers geen Jood.
Toen ze mij kwamen halen
was er niemand meer, die nog protesteren kon.
 
Deze oorlog ligt steeds verder achter ons en velen die hem gevoerd en meegemaakt hebben, zijn er niet meer. Niettemin blijft het cruciaal om de herinnering aan ons verleden levend te houden zodat we kunnen bouwen aan een betere toekomst en een betere wereld.
 
Als eerbetoon legden de aanwezigen allemaal een roosje neer.